Sanktuarium szensztackie
Ojciec Kentenich, zainspirowany przykładem bł. Bartolo Longo i posłannictwem miejsca w Valle di Pompei jako sanktuarium różańcowego, w konferencji, która jest określana jako I AKT ZAŁOŻYCIELSKI, powiedział:
„…czy nie byłoby możliwe, aby nasza sodalicyjna kapliczka stała się również naszym ‘Taborem’, na którym objawiałaby się chwała Maryi? Z pewnością nie jesteśmy w stanie dokonać większego apostolskiego czynu ani pozostawić tym, którzy po nas przyjdą, żadnej wartościowszej spuścizny niż skłonienie naszej Pani i Królowej, aby tutaj umieściła swój tron, rozdawała dary i czyniła cuda łaski”.
W oparciu o te słowa, poparte głęboką wiarą w prowadzenia Opatrzności Bożej i żarliwą modlitwą powstało pierwsze sanktuarium szensztackie, wspomniane Prasanktuarium. Jest to miejsce łask, którego oryginalność polega na tym, że to ludzie zapraszają Matkę Bożą, by zamieszkała między nimi i czyniła to miejsce wyjątkowym. Każde nowe sanktuarium jest budowane na wzór pierwszego, w którym 18.10.1914 r. o. Józef Kentenich wraz z wychowankami zawarł przymierze miłości z Maryją.
Sanktuarium źródłem łask
- zadomowienia w Sercu Bożym,
- wewnętrznej przemiany,
- zapału apostolskiego w dawaniu świadectwa o Chrystusie.
Na całym świecie istnieje około 200 sanktuariów szensztackich.
Sanktuaria szensztackie w Polsce
Siostry są kustoszkami czterech sanktuariów – w Otwocku-Świdrze, w Winowie (Opole), na Górze Chełmskiej w Koszalinie i w Bydgoszczy. Łączy się to z niesieniem odpowiedzialności za działania duszpasterskie podejmowane przy nich, ale także za organizację i materialne zabezpieczenie istniejących wokół sanktuarium ośrodków.
