NASZ ZAŁOŻYCIEL
Ojciec Józef Kentenich
Więź z naszym założycielem, o. Józefem Kentenichem, wyróżniała naszą wspólnotę w każdym okresie jej historii. Obdarzony wyjątkową misją dla naszych czasów, przekazał nam bogactwo swojego charyzmatu.
Zgodnie z tym, co o charyzmatach pisał św. Jany Paweł II:
Charyzmaty ze swej natury udzielają się innym i w ten sposób dają początek «duchowemu pokrewieństwu» (por. Christifideles laici, 24) oraz przyjaźni w Chrystusie, z której rodzą się «ruchy». Przejście od pierwotnego charyzmatu do ruchu dokonuje się dzięki tajemniczej sile przyciągania, z jaką założyciel oddziałuje na tych, którzy pragną mieć udział w jego doświadczeniu duchowym. Tak więc ruchy uznane oficjalnie przez władze kościelne jawią się jako odblaski jedynego Kościoła i różne formy jego samorealizacji.
Życie naszego założyciela
Józef Kentenich urodził się 16 listopada 1885 roku w Gymnich koło Kolonii w Niemczech. Opatrzność Boża jasno pokazała, że był przeznaczony do niezwykłej misji.
Poświęcenie się Maryi
Gdy miał osiem lat, jego matka podjęła trudną decyzję, by oddać go do sierocińca St. Vincent w Oberhausen w Niemczech. Nie była bowiem już w stanie zapewnić swojemu dziecku opieki. W swoim cierpieniu modliła się wraz z synem przed figurą Matki Bożej w kaplicy sierocińca. Był to moment łaski dla Józefa. Odczuł on wszechogarniającą miłość Niebieskiej Matki, która go umocniła i nigdy nie zostawiła samego. Świadomie poświęcił Jej swoje serce. Od tego momentu miłość między nim a Matką Bożą stała się tajemnicą jego życia i duchowym źródłem siły. On sam powiedział wiele lat później: „Ona osobiście formowała i wychowywała mnie od dziewiątego roku mojego życia”.
Powołanie do kapłaństwa
W wieku dwunastu lat, w dniu swojej pierwszej komunii świętej, Józef Kentenich powiedział swojej matce, że chce zostać księdzem. W wieku czternastu lat zapisał się do szkoły średniej Stowarzyszenia Księży Pallotynów w Ehrenbreitstein w Niemczech, gdzie przygotował się do studiów teologicznych i nowicjatu we wspólnocie. 8 lipca 1910 roku Józef Kentenich został wyświęcony na kapłana.
Ojciec i wychowawca
Od początku swojego kapłańskiego życia okazał się utalentowanym nauczycielem i wychowawcą w Pallotyńskim Domu Studiów w Szensztacie, w Vallendar. Między nim a jego studentami rozwinęła się niezwykła więź zaufania. Uczynili oni jego miłość do Maryi własną drogą duchowości i poprzez jego 2
przekaz nauczyli się postrzegać Bożą Matkę jako pomost prowadzący do głębokiej, żarliwej miłości Boga.
To właśnie razem z tymi uczniami o. Kentenich zawarł 18 października 1914 roku przymierze miłości z Maryją. Tę datę uznajemy za moment założenia Szensztatu. 1 października 1926 roku założył Szensztackie Siostry Maryi.
W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku o. Kentenich prowadził kursy rekolekcyjne dla tysięcy kapłanów w całych Niemczech. Ponadto prowadził konferencje pedagogiczne dla wychowawców i duszpasterzy oraz niezliczone wykłady dla młodego Ruchu Szensztackiego.
Więzień nazistów
Gdy narodowy socjalizm doszedł do władzy w Niemczech, jego przywódcy zdali sobie sprawę z głębokiego religijnego i edukacyjnego wpływu o. Kentenicha i Ruchu Szensztackiego.
W 1941 roku nasz Założyciel został uwięziony, a następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Tam stał się dla swoich współwięźniów źródłem pocieszenia, radości i nadziei. Pracował niestrudzenie jako apostoł w piekle Dachau, umacniając wiarę tych, którzy go otaczali. Jednocześnie potajemnie budował Dzieło Szensztackie poprzez swoje pisma, kierowanie, a nawet założenie Dzieła Rodzin i wspólnoty Braci Maryi. W 1945 roku powrócił do Szensztatu bez uszczerbku na ciele i duszy.
Podróże po świecie
Po opuszczeniu Dachau o. Kentenich rozpoczął podróż po świecie, aby odwiedzić miejsca, w których w międzyczasie założono Szensztat – w Afryce Południowej i Ameryce Południowej.
Czas wygnania
Gdy o. Kentenich wzmógł swoje wysiłki na rzecz zatwierdzenia Szensztatu i jego różnych wspólnot przez Kościół, stało się jasne, że posiada on nowy sposób myślenia i wychowania, który początkowo był mało zrozumiały i akceptowany przez niektóre wyższe władze kościelne. Doprowadziło to do czternastoletniego wygnania z Szensztatu, które rozpoczęło się w 1951 roku. O. Kentenich przebywał w Milwaukee, w Wisconsin w USA, podczas gdy władze kościelne dokładnie badały Dzieło Szensztatu.
22 października 1965 roku Kościół oficjalnie zakończył wygnanie o. Kentenicha, a on sam został przywrócony na stanowisko ojca i założyciela Dzieła Szensztackiego. Papież Paweł VI udzielił Szensztatowi apostolskiego błogosławieństwa 22 grudnia 1965 roku. A o. Kentenich obiecał papieżowi, że Szensztat pomoże w realizacji posoborowej misji Kościoła. Ostatnie trzy lata swojego życia o. Kentenich spędził na Górze Szensztat, umacniając i konsolidując Rodzinę Szensztacką.
Powrót do domu Ojca Niebieskiego
15 września 1968 roku, w święto Matki Bożej Bolesnej, bezpośrednio po odprawieniu Mszy Świętej, o. Kentenich został wezwany do domu Ojca Niebieskiego. Na jego prośbę na grobie wyryto słowa „Dilexit Ecclesiam”, czyli „umiłował Kościół”.
Życie naszego założyciela
Józef Kentenich urodził się 16 listopada 1885 roku w Gymnich koło Kolonii w Niemczech. Opatrzność Boża jasno pokazała, że był przeznaczony do niezwykłej misji.
Poświęcenie się Maryi
Gdy miał osiem lat, jego matka podjęła trudną decyzję, by oddać go do sierocińca St. Vincent w Oberhausen w Niemczech. Nie była bowiem już w stanie zapewnić swojemu dziecku opieki. W swoim cierpieniu modliła się wraz z synem przed figurą Matki Bożej w kaplicy sierocińca. Był to moment łaski dla Józefa. Odczuł on wszechogarniającą miłość Niebieskiej Matki, która go umocniła i nigdy nie zostawiła samego. Świadomie poświęcił Jej swoje serce. Od tego momentu miłość między nim a Matką Bożą stała się tajemnicą jego życia i duchowym źródłem siły. On sam powiedział wiele lat później: „Ona osobiście formowała i wychowywała mnie od dziewiątego roku mojego życia”.
Powołanie do kapłaństwa
W wieku dwunastu lat, w dniu swojej pierwszej komunii świętej, Józef Kentenich powiedział swojej matce, że chce zostać księdzem. W wieku czternastu lat zapisał się do szkoły średniej Stowarzyszenia Księży Pallotynów w Ehrenbreitstein w Niemczech, gdzie przygotował się do studiów teologicznych i nowicjatu we wspólnocie. 8 lipca 1910 roku Józef Kentenich został wyświęcony na kapłana.
Ojciec i wychowawca
Od początku swojego kapłańskiego życia okazał się utalentowanym nauczycielem i wychowawcą w Pallotyńskim Domu Studiów w Szensztacie, w Vallendar. Między nim a jego studentami rozwinęła się niezwykła więź zaufania. Uczynili oni jego miłość do Maryi własną drogą duchowości i poprzez jego 2
przekaz nauczyli się postrzegać Bożą Matkę jako pomost prowadzący do głębokiej, żarliwej miłości Boga.
To właśnie razem z tymi uczniami o. Kentenich zawarł 18 października 1914 roku przymierze miłości z Maryją. Tę datę uznajemy za moment założenia Szensztatu. 1 października 1926 roku założył Szensztackie Siostry Maryi.
W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku o. Kentenich prowadził kursy rekolekcyjne dla tysięcy kapłanów w całych Niemczech. Ponadto prowadził konferencje pedagogiczne dla wychowawców i duszpasterzy oraz niezliczone wykłady dla młodego Ruchu Szensztackiego.
Więzień nazistów
Gdy narodowy socjalizm doszedł do władzy w Niemczech, jego przywódcy zdali sobie sprawę z głębokiego religijnego i edukacyjnego wpływu o. Kentenicha i Ruchu Szensztackiego.
W 1941 roku nasz Założyciel został uwięziony, a następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Tam stał się dla swoich współwięźniów źródłem pocieszenia, radości i nadziei. Pracował niestrudzenie jako apostoł w piekle Dachau, umacniając wiarę tych, którzy go otaczali. Jednocześnie potajemnie budował Dzieło Szensztackie poprzez swoje pisma, kierowanie, a nawet założenie Dzieła Rodzin i wspólnoty Braci Maryi. W 1945 roku powrócił do Szensztatu bez uszczerbku na ciele i duszy.
Podróże po świecie
Po opuszczeniu Dachau o. Kentenich rozpoczął podróż po świecie, aby odwiedzić miejsca, w których w międzyczasie założono Szensztat – w Afryce Południowej i Ameryce Południowej.
Czas wygnania
Gdy o. Kentenich wzmógł swoje wysiłki na rzecz zatwierdzenia Szensztatu i jego różnych wspólnot przez Kościół, stało się jasne, że posiada on nowy sposób myślenia i wychowania, który początkowo był mało zrozumiały i akceptowany przez niektóre wyższe władze kościelne. Doprowadziło to do czternastoletniego wygnania z Szensztatu, które rozpoczęło się w 1951 roku. O. Kentenich przebywał w Milwaukee, w Wisconsin w USA, podczas gdy władze kościelne dokładnie badały Dzieło Szensztatu.
22 października 1965 roku Kościół oficjalnie zakończył wygnanie o. Kentenicha, a on sam został przywrócony na stanowisko ojca i założyciela Dzieła Szensztackiego. Papież Paweł VI udzielił Szensztatowi apostolskiego błogosławieństwa 22 grudnia 1965 roku. A o. Kentenich obiecał papieżowi, że Szensztat pomoże w realizacji posoborowej misji Kościoła. Ostatnie trzy lata swojego życia o. Kentenich spędził na Górze Szensztat, umacniając i konsolidując Rodzinę Szensztacką.
Powrót do domu Ojca Niebieskiego
15 września 1968 roku, w święto Matki Bożej Bolesnej, bezpośrednio po odprawieniu Mszy Świętej, o. Kentenich został wezwany do domu Ojca Niebieskiego. Na jego prośbę na grobie wyryto słowa „Dilexit Ecclesiam”, czyli „umiłował Kościół”.